maandag 15 december 2014

Tranen in de Supermarkt

zie ook het effect van het benoemen van emoties
op de website karlienbongers.nl











Op zaterdag doen we samen boodschappen. Vandaag niet- liefje is een beetje moe.
Niet erg hoewel ik samen leuker vind. Ik pak de boodschappentassen en geef een kus.
Onder aan de trap voel ik een lichte ergernis. Op de deurmat ligt alweer de post van alle bewoners van ons trappenhuis uitgestald. Ik sorteer de stapel Het geeft een goed gevoel, alles weer opgeruimd. Een voorzichtig winterzonnetje verschijnt als ik het portiek uitstap: lekker!
Ik steek de straat over en maak de garage open: wat een boffers zijn we toch dat we midden in Amsterdam een garage hebben kunnen huren.
Mijn nieuwe fiets met z'n oranje ventieldopjes staat glimmend op me te wachten. Hoewel ik hem alweer twee maanden terug gewonnen heb, word ik er nog steeds blij van.
Zonder moeite trap ik het heuveltje omhoog en met plezier rijd ik weer naar beneden. Even een vlaagje van angst als de auto van links toch iets harder rijdt dan ik dacht. Langs het spoor met nog wat blaadjes aan de bomen ondanks dat het al december is. Heerlijk dat de winter nog even op zich laat wachten.
Hoewel het druk is bij de scharrelslager zijn ze vriendelijk en adequaat. Zonder gedoe maken ze de vleesmachine speciaal schoon voor mij. Met de verse ham en twee scharrelkarbonade's fiets ik naar de biologisch dynamische markt die hier in onze buurt net een filiaal geopend heeft. Toch fijn om in Amsterdam te wonen met al die voorzieningen op kleine fietsafstand.
Dan even wachten voor een automobilist me laat oversteken. Stom al die stress op een zaterdag.
Bij de grote supermarkt van die leuke reclame meneer heeft Kerst Sinterklaas vervangen. Via de witlof en de lactose vrije melk zoek ik de eieren. Ik kom niet vaak in dit filiaal dus waar zijn die eieren nou. Ik ben niet de enige vandaag die boodschappen is gaan doen. Je kunt toch wel je karretje niet midden in het gangpad zetten?! Ik zie ook geen personeel aan wie ik kan vragen waar die rottige eiren staan. En kan iemand dat kind laten ophouden met huilen?!

Als ik het middenpad opdraai zie ik, bij de wijn in de reclame, een kleine mannetje hartverscheurend staan huilen. Ik hurk neer bij de wasmiddelen. Ook in de reclame. Grote tranen rollen langs zijn snotterneus over zijn bruine wangen. "He, kerel" zeg ik "ben je mamma kwijt?" Even is het stil
"Nee" zegt de peuter en zet dan de volumeknop weer aan. "Ben je boos?" vraag ik nog steeds op zijn ooghoogte. Het lijkt of hij schrikt maar hij stopt met huilen.
Verbaasd kijkt hij naar mij. Ik steek mijn hand uit. Gedecideerd loopt hij op me toe en gaat tegen me aanstaan. Ik weet niet zo goed wat ik zal zeggen."Had je zo'n verdriet" dan maar. "Ja" zegt hij en ik krijg een grote glimlach. "Zullen we mamma gaan zoeken?" "Ja"en hij pakt m'n hand. Samen lopen we richting de kassa's. Zo te zien is dat mamma. Ze is druk bezig haar boodschappen op de band te zetten. Dan ziet ze ons "Zo, ben je klaar met je geschreeuw?" Het mannetje deist achter mijn benen. Even lijkt het of hij weer wil gaan huilen en kijkt omhoog. Ik glimlach naar hem en zeg "Au".
Nu is een tube tandpasta interessant. Hij pakt hem uit het schap en laat hem zien. "Wil je die kopen?" vraag ik. "Nee".  "Dan zetten we hem weer terug". Langs m'n benen kijkt hij richting de kassa's. Mamma is aan het afrekenen. Het mannetje neemt een spurt en wacht bij de deur van de winkel. Ik draai me om. Een bleek meisje dat de schoonmaakmiddelen aan het bijvullen is, lacht zwakjes naar me. Ze ziet er niet gelukkig uit. "Waar kan ik de eieren vinden?" vraag ik.
Als ik terug naar mijn fiets loop denk ik "hoe zou ik hebben gereageerd als mijn kind zo hard moest huilen in de supermarkt?"


zie ook het effect van het benoemen van emoties 
op de website karlienbongers.nl

Wat doe jij als iemand verdrietig is?

donderdag 6 november 2014

Bergthee, of: Wat is het juiste moment om met een Blog te beginnen?













Wat is het juiste moment om met een blog te beginnen?
Zeker als het over een prestigieus onderwerp gaat als "Gezondheid en Geluk?

Er zijn altijd wel redenen te verzinnen om nog-niet-vandaag je eerste post te doen.

De zon is niet uit de grijze mist te voorschijn gekomen. Mijn voeten zijn koud ondanks twee paar dikke sokken. En bovenal: ik voel me niet goed. Mijn hart gedraagt zich alsof ik de marathon loop terwijl ik rustig aan tafel zit. Ik doe wat administratie en surf wat rond op internet. Ik lees een stuk over hoe je als stadsbewoner toch je eigen groente kan verbouwen. Ik verbaas me over mensen die hun gazonnetje vervangen door pepermunt- of door bergthee plantjes. Nog wat verder surfend kom ik op de mogelijke pijnstillende werking van bergthee en dat je van de blaadjes en de takjes thee kunt maken. Ik twitter nog een link en doe mijn dagelijkse meditatie. Mijn hart blijft zich gedragen alsof ik me inspan. En waarom? Niets fouts gegeten, geen stress en de pillen vanmorgen braaf genomen.
Ik kan er geen verklaring voor geven: geen stress, niets raars gegeten, m'n pillen genomen. Toch draaft het voort in mijn borstkas. Ik voel me moe en alles gaat trager. Niet echt een geluksdag. 
Aan het eind van de middag bedenk ik dat ik mezelf beloofd heb om iedere dag even in de buitenlucht te zijn. Bovendien moet ik nog naar de brievenbus om er een exemplaar van mijn boek "Integrative Medicine, zorg voor Gezondheid en Geluk" in te doen, zoals ik iemand toegezegd had. 

Ik trek mijn laarzen en een dikke jas aan en loop de trappen af naar beneden. 
De avond begint te vallen. Voor het stoplicht staat een hele sliert auto's op weg naar huis. Uit sommige klinkt muziek. Ze zien me niet. Ik wacht. Het begint zachtjes te miezeren. 

Ik zie dat de bladeren aan de bomen prachtige herfstkleuren krijgen. 
Aan de struik naast mijn huis bloeien kleine gele bloemetjes. Dan mag ik.

Via de brievenbus loop ik traag naar de plaatselijk supermarkt want de lactose-vrije melk was op. 
Twee eenden verwarmen zich aan elkaar op de rand van een bootje.  Een grote ronde gele maan laat haar licht schijnen over het water. Twee meisjes zitten met bungelende voeten aan de waterkant. Een poedel komt de hondenkapsalon uit gehuppeld en maakt blij contact. Een pappa helpt zijn zoontje in het kinderzitje terwijl het joch vrolijk vertelt over de dag.  

Als ik mijn pak melk heb afgerekend zie ik een verpieterd plantje staan. 
Ik herken het van de plaatjes die ik vandaag op internet zag. 
Het ministruikje bergthee heeft het moeilijk tussen de kleurige bossen rozen van de aanbieding. 
Als ik er twee neem, krijg ik 50% korting. Dit miniboompje is als enige overgebleven. 
Het plantje mag mee naar huis. 

Als ik het wat aandacht geef, wie weet? 

Vandaag is de perfecte dag om met mijn Blog "Dagboek van Gezondheid en Geluk" te beginnen.